Eureka! Institutional Repository

Οι υδροπηκτές αμύλου αποτελούν δημοφιλές υλικό στον τομέα τις βιοϊατρικής και γενικότερα της εξέλιξης της, λόγω των ιδιοτήτων του αμύλου. Στην παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε μελέτη, επάνω στην σύνθεση υδροπηκτών αμύλου με τριμεταφωσφορικό τρινάτριο, (ως παράγοντας διακλάδωσης), αλλά και ποσότητας πολύ (μέθυλο μεθακρύλιο) (PMMA), που δημιουργεί το πορώδες στο δείγμα. Αφού παρασκευάστηκαν πηκτές με διαφορετικές αναλογίες PMMA, μελετήθηκαν οι μηχανικές ιδιότητες τους, όπως είναι το μέτρο Young, το πορώδες και το EWC. Επίσης, μετρήθηκε η αποδόμηση των υδροπηκτών, σε διάστημα 1 εβδομάδας και η δομή τους με τη χρήση μικροσκοπίου. Το συμπέρασμα που εξήχθη είναι πως με την αύξηση της συγκέντρωσης του PMMA αυξάνονται η συγκράτηση νερού, το πορώδες και η αποδόμηση, ενώ για τις μηχανικές ιδιότητες ήταν αδύνατο να προκύψει συμπέρασμα.