Συγγενείς καρδιοπάθειες ενηλίκων.Ο ρόλος του νοσηλευτή

Abstract

Η παρούσα πτυχιακή εργασία παρουσιάζει την διάγνωση και την αντιμετώπιση των συγγενών καρδιοπαθειών, όσο κυρίως, στην αντιμετώπιση των ασθενών που έχουν ήδη φθάσει στη μέση ηλικία και παρουσιάζουν επιμέρους ειδικά προβλήματα, συχνά ως απότοκα της αρχικής χειρουργικής αντιμετώπισης. Ως συγγενής καρδιοπάθεια ορίζεται η ανωμαλία στη δομή ή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος, η οποία υπάρχει κατά τη γέννηση, ακόμα και εάν η εντόπισή της γίνεται πολύ αργότερα. Οι συγγενείς καρδιαγγειακές δυσπλασίες προκύπτουν συνήθως από διαταραχή της εμβρυϊκής ανάπτυξης μιας φυσιολογικής δομής ή από την αδυναμία της δομής αυτής να εξελιχθεί πέρα από ένα αρχικό στάδιο εμβρυϊκής ανάπτυξης. Τα ανώμαλα μοντέλα ροής που δημιουργούνται από μια ανατομική διαταραχή μπορούν, με τη σειρά τους, να επηρεάσουν σημαντικά τη δομική και λειτουργική ανάπτυξη του υπόλοιπου κυκλοφορικού συστήματος. Οι συγγενείς καρδιοπάθειες περιλαμβάνουν ένα φάσμα καρδιακών ελλειμμάτων τα οποία είναι παρόντα από την γέννηση και σε ποσοστό που κυμαίνονται από 1,2 έως 17 ανά 1000 γεννήσεις ζώντων παιδιών, ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή. Συχνά δε μπορεί να ανευρεθεί αίτια της νόσου αν και υπάρχουν παράγοντες που συμβάλουν στην εκδήλωση της οι οποίοι περιλαμβάνουν τις ιογενείς λοιμώξεις (πχ ερυθρά), την τρισωμία 21 (σύνδρομο Down) τη μητρική νόσο ή την κατάχρηση φαρμάκων και αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.