Μονάδες κοινωνικής και επαγγελματικής αποκατάστασης ατόμων με ψυχικές διαταραχές

Abstract

Η υγεία και η κοινωνική φροντίδα παρέχονται από διαφορετικά πολιτικά ή διοικητικά συστήματα. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος της αποτυχίας και οι πάσχοντες μπορεί να περιπλανιούνται από υπηρεσία σε υπηρεσία, με προφανείς αρνητικές συνέπειες στη συνέχεια της φροντίδας τους. Σε μερικές περιπτώσεις ο τομέας υγεία περιορίζεται στο ιατρικό κομμάτι της περίθαλψης. Αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης είναι μια υπηρεσία ψυχικής υγείας που περιορίζεται στη παροχή βιοϊατρικών παρεμβάσεων σε νοσοκομεία για βραχύ χρονικό διάστημα από τη μια μεριά, και από την άλλη, μια πενιχρή υπηρεσία αποκατάστασης που περιορίζεται στην παροχή μιας σειράς αποσπασματικών, ελλειμματικών, και συνήθως φτωχικών παρεμβάσεων. Η απουσία της κοινωνικής διάστασης οδηγεί σε ακατάλληλες μακροχρόνιες παροχές φροντίδας, δηλαδή περιορισμό και αποκλεισμό αντί για αποκατάσταση. Η ψυχοκοινωνική αποκατάσταση δε σημαίνει περιορισμό της ελευθερίας και ψυχαγωγία για τους ασθενείς, που οργανώνεται από δεύτερης κατηγορίας επαγγελματίες. Σημαίνει ανασυγκρότηση της ικανότητας εξάσκησης των δικαιωμάτων που έχουν ως πολίτες μέσα στη καθημερινή ζωή. Τα τελευταία τριάντα έτη έχουν γίνει μεγάλες μεταρρυθμίσεις στους τομείς της γενικής και ψυχικής υγείας. Οι δύο κύριες αλλαγές που επηρέασαν τα συστήματα φροντίδας της γενικής υγείας είναι η αποκέντρωση και οι μεταρρυθμίσεις στη χρηματοδότηση. Η έννοια της ποιότητας είναι σημαντική σε όλα τα συστήματα ψυχικής υγείας για διάφορους λόγους. Από την άποψη των ατόμων με ψυχικές διαταραχές, καλή ποιότητα σημαίνει ότι έχουν τη φροντίδα που χρειάζονται και ότι τα συμπτώματά τους και η ποιότητα της ζωής τους βελτιώνονται. Από την άποψη των οικογενειών, σημαίνει ότι παρέχεται υποστήριξη και ότι δίνεται βοήθεια, ώστε να διατηρηθεί η συνοχή της. Από την άποψη των επαγγελματιών, σημαίνει ότι διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα και η αποδοτικότητα του τομέα.