Eureka! Institutional Repository

O Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) είναι ένα σύνδρομο με ετερογενές και πολυπαραγοντικό υπόστρωμα, που χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, λιπών και πρωτεϊνών, η οποία οφείλεται σε έλλειψη ινσουλίνης (πλήρη ή μερική), σε ελάττωση της βιολογικής δραστικότητάς της στους περιφερικούς ιστούς-στόχους ή και στα δύο. Ο διαβήτης διακρίνεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: στο διαβήτη τύπου 1 που χρειάζεται απαραίτητα ινσουλίνη για την αντιμετώπισή του και στο διαβήτη τύπου 2, ο οποίος δεν χρειάζεται απαραίτητα ινσουλίνη αλλά είναι εξίσου επικίνδυνος με τον τύπο 1. Η μορφή αυτή του διαβήτη αποτελεί τη συνηθέστερη (περίπου το 80% του συνόλου των διαβητικών) και απαντάται κατά κύριο λόγο σε ενήλικες παχύσαρκους. Ο διαβήτης στην εξελικτική πορεία του μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε διάφορα όργανα του σώματος. Στις χρόνιες αυτές επιπλοκές ανήκουν βλάβες στους οφθαλμούς (αμφιβληστροειδοπάθεια), τα νεύρα (περιφερική νευροπάθεια, διαβητικό πόδι), τα νεφρά (νεφροπάθεια), την καρδιά (στεφανιαία νόσος) και τα αγγεία (μακροαγγειοπάθεια). Οι επιπλοκές παρουσιάζονται τόσο στον διαβήτη τύπου 1 όσο και στον διαβήτη τύπου 2, εμφανίζονται δε ανεξάρτητα από τον τρόπο θεραπείας (χάπια ή ινσουλίνη). Η κυριότερη αντιμετώπιση είναι η πρόληψη, δηλαδή η σωστή ρύθμιση του σακχάρου με την φαρμακευτική αγωγή, την σωστή διατροφή και την άσκηση. Σημαντικό ρόλο παίζει η εκπαίδευση του διαβητικού σχετικά με την διαχείριση των επιπλοκών αλλά και την προώθηση των αλλαγών στο τρόπο ζωής του, με τελικό στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής του. Η κυριότερη αντιμετώπιση είναι η πρόληψη, δηλαδή η σωστή ρύθμιση του σακχάρου με την φαρμακευτική αγωγή, την σωστή διατροφή και την άσκηση. Σημαντικό ρόλο παίζει η εκπαίδευση του διαβητικού σχετικά με την διαχείριση των επιπλοκών αλλά και την προώθηση των αλλαγών στο τρόπο ζωής του, με τελικό στόχο την βελτίωση της ποιότητας ζωής του.