Eureka! Institutional Repository

Από τα μέσα του 15ου αιώνα,ο AndreasVesalius στο έργο του De Humani Corporis Fabrica περιγράφει μια διαδικασία μέσω της οποίας ένας άνθρωπος κρατήθηκε στη ζωή με ρυθμική εμφύσηση αέρα εντός της τραχείας. Αυτή είναι η πρώτη καταγεγραμμένη επιστημονική προσπάθεια για τη διατήρηση της ζωής με τεχνητά μέσα. Τρείς αιώνες αργότερα κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου (1854-1856), η Florence Nightingale ήταν η πρώτη η οποία εφάρμοσε μια πρωταρχική μορφή της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Η ΜΕΘ με τη σημερινή της μορφή πρωτοεμφανίστηκε σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά νοσοκομεία με αφορμή την επιδημία της πολιομυελίτιδας την δεκαετία του 1950 όπου επιχειρήθηκε αναπνευστική στήριξη με τραχειοτομή. Το 1958 στο Baltimore City Hospital ο Peter Safar αναβάθμισε τη ΜΕΘ, εισάγοντας την 24ωρη παρακολούθηση των βαρέως πασχόντων ασθενών σε συνεργασία με άλλες ειδικότητες επαγγελματιών υγείας, δημιουργώντας έτσι 15 πολυδύναμες μονάδες εντατικής θεραπείας. Επίσης, χάρις στην αλματώδη εξέλιξη της τεχνολογίας και της ιατρικής επιστήμης καθώς και της ανάγκης για επιβίωση των βαρέως πασχόντων ασθενών, υπήρξε μέριμνα για την βελτίωση και τον εκσυγχρονισμό της ΜΕΘ. Ακόμη την δεκαετία του ’80 έγιναν προσπάθειες στις ΗΠΑ για περαιτέρω εξειδίκευση του προσωπικού το οποίο θα ασχολούνταν στις ΜΕΘ. Κατά τα τελευταίες δεκαετίες η ΜΕΘ αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τμήματα και απαρτίζεται από εξειδικευμένο προσωπικό, υψηλή τεχνολογία και υψηλού βαθμού φροντίδα. Επιπλέον, ζητήματα που απασχολούν το προσωπικό των σύγχρονων μονάδων είναι οι νέες προοπτικές της ΜΕΘ, η δωρεά οργάνων, η περαιτέρω εξειδίκευση του προσωπικού και η συστηματική ψυχολογική στήριξη των οικογενειών. Σκοπός της παρούσας ανασκοπικής εργασίας είναι να καταγραφούν συλλογικά οι πληροφορίες σχετικά με τις λοιμώξεις, τις φλεγμονές και τις βλάβες πολλαπλών οργάνων στη ΜΕΘ. Παρακάτω θα αναφερθούν οι ορισμοί των εννοιών του τίτλου. Ως λοίμωξη (infection, infection disease) θεωρείται η εγκατάσταση και η ανάπτυξη ή ο πολλαπλασιασμός ενός λοιμογόνου παράγοντα στο σώμα ενός ανθρώπου. Η λοίμωξη μπορεί να χαρακτηρίζεται από κλινικά συμπτώματα ή σημεία ή και τα δύο, ή να είναι κλινικώς άδηλη και να διαγιγνώσκεται μόνο με εργαστηριακές μεθόδους (αφανής λοίμωξη). Ως νοσοκομειακή θεωρείται η λοίμωξη, η οποία δεν ήταν παρούσα ούτε βρισκόταν στο στάδιο επώασης κατά την ώρα εισαγωγής του ασθενούς στο νοσοκομείο. Για την πλειοψηφία των νοσοκομειακών λοιμώξεων που οφείλονται σε βακτήρια, ως νοσοκομειακή θεωρείται η λοίμωξη η οποία εκδηλώνεται σε 48 ώρες ή περισσότερο από την εισαγωγή του ασθενή στο νοσοκομείο. Ως φλεγμονή ορίζεται η αντίδραση του οργανισμού που ως σκοπό έχει την προστασία του από μολυσματικούς παθογόνους παράγοντες που προσβάλλουν ιστούς και όργανα. Ενεργοποιείται μετά από την προσβολή του οργανισμού από κάποιο βλαπτικό παράγοντα όπως οι ιοί, οι μύκητες και τα βακτήρια. Το Σύνδρομο της Δυσλειτουργίας ή Ανεπάρκειας Πολλαπλών Οργάνων (MultipleOrganDysfunction/FailureSyndrome: MODS/MOFS) που χαρακτηρίζεται από τη παρουσία διαταραγμένης οργανικής λειτουργίας σε έναν οξέα πάσχοντα ασθενή, ώστε η ομοιόσταση να μη μπορεί να διατηρηθεί χωρίς παρεμβάσεις.